Als je me al langer volgt, heb je misschien meegekregen dat ik zwanger ben van een klein lief jongetje. Ondertussen alweer 31 weken! :). Ik wil je graag meenemen in mijn persoonlijke reis als ondernemer en de lessen die ik geleerd heb tot nu toe tijdens mijn zwangerschap. Het vergt namelijk best wat aanpassingsvermogen, zwanger zijn en ondernemen.
Les 1: 9 maanden vliegen voorbij
Toen ik er net achter kwam dat ik zwanger was, weet ik nog dat ik de periode voor mezelf had opgedeeld in 2 periodes. September t/m december zou ik proberen door te werken zoals altijd. Vanaf januari zou ik langzaam gaan “afronden” en dan zou ik half april met verlof gaan. Ik begon al meteen met een soort plan. Leuk! Ik had het geluk dat ik, naast vermoeidheid, geen enkele klacht had. Behalve dan af en toe een huilbui. Dat betekende ook dat ik mijn trajecten gewoon kon blijven doen en dat mijn bedrijf in principe gewoon door kon lopen…. tot het opeens 3 januari was. Toen besefte ik me dat “dat ene moment” was aangebroken dat alles anders zou worden. Ik zou “langzaam gaan afronden”. Ondertussen had ik nog een oproepje gedaan dat er nog plek was voor mijn trajecten en kreeg ik in korte tijd onwijs veel aanvragen. Ik was er zelf een beetje verbaasd over. Ondertussen komt de periode van verlof steeds dichter bij en is mijn beste les dat dingen altijd langer duren dan dat je van te voren denkt. Waar ik eind januari nog dacht dat “die nieuwe klant er nog wel bij kon”, merk ik nu dat ik al tot half maart aan het plannen ben. En dan is het opeens nog maar krap een maand tot aan mijn verlof! Begin januari startte ik nog een 3-maandentraject, eind januari kon ik je nog wel helpen met het opzetten van je advertentie en nu kan ik eigenlijk alleen nog een losse powersessie met je inplannen of kun je deelnemen aan de online academy omdat mijn agenda gewoon vol zit. Ik besef me dat het een luxe probleem is, maar ik vind het bijzonder om te merken hoe snel het in mijn hoofd verandert en ik kom steeds dichter op het punt dat ik echt “nee” moet gaan zeggen tegen mensen. Dat voelt heel onwennig! Het gaat ook zo snel, dat ik regelmatig het gevoel heb dat ik achter de feiten aan loop (dat herken jij vast niet ;)).
Om over na te denken voor jouw praktijk: hoe kun je nog beter vooruit kijken en plannen?
Les 2: loslaten & uitbesteden als je zelf niet meer kan werken
Als jij zelf niet werkt, is er dan wel inkomen? Grote kans dat dat niet het geval is. Ik werd hier voor het eerst mee geconfronteerd toen mijn vader twee jaar geleden ziek werd. Ik dacht altijd “als ik zelf nou zorg dat ik geen burnout krijg, dan kan ik altijd doorwerken.” Ik had er geen rekening mee gehouden dat er ook iets kon gebeuren met iemand in mijn omgeving waardoor ik tijdelijk niet zou kunnen werken. Kortom: wat is het Plan B als je zelf niet kan werken? Dat heeft me gestimuleerd om te gaan werken met een klein team zodat mijn bedrijf niet alleen meer van mij afhankelijk is, en ik mijn vaste klanten ook tijdens mijn verlof kan blijven helpen.
Een heel proces want… wie heb ik eigenlijk nodig? Wat mag dat eigenlijk kosten?
Het dwingt me om los te laten. Eerst wilde ik nog alles “controleren”, maar ik merk dat dat in de praktijk voor vertraging zorgt. Ik saboteer het proces. Nu zijn er dus letterlijk dingen die ik niet meer zie, maar waar ik wel verantwoordelijk voor ben. Dat is soms lastig, maar tegelijk ook heerlijk! Als je alles zelf wil doen, blijven er altijd dingen liggen. Dat heeft gevolgen voor de lange termijn. Ik besef me ook dat ik wel “moet” omdat mijn bedrijf straks weer anders wordt als ik een kleintje heb.
Om over na te denken voor jouw praktijk: denk eens na over jouw Plan B. Wat gebeurt er als jij tijdelijk uitvalt? En hoe kun je zorgen dat er dan toch nog geld binnen blijft komen?
Les 3: verschillende verdienmodellen
Dit sluit ook aan bij wat ik hierboven al zei. Hoe kan ik mezelf meer vrij maken? Door te werken met verschillende verdienmodellen. Ik ben hier echt pas net mee gestart, maar het begin is er. Waar ik eerst vooral 1-op-1 werkte, kun je nu ook zelfstandig de online academy of de leren adverteren training kopen. Gaat dat vanzelf? Nee, zeker niet. Je moet daar marketing voor doen. Altijd. Zeker als je nog niet zo’n groot bereik hebt, verkopen online trainingen zichzelf niet. Ik had altijd de overtuiging dat 1-op-1 werken waardevoller was, maar ik zie nu ook de kracht van de combinatie: als je zelf al zorgt voor de basis door het kijken van de video’s, is de coaching daarna veel waardevoller.
Naast online trainingen krijg ik heel af en toe geld binnen via affiliate marketing. Als iemand bijvoorbeeld met MailBlue gaat werken en daarvoor mijn link gebruikt, krijg ik daar een klein bedrag voor. Op dit moment gaat dat nog over kleine bedragen, maar het is toch mooi meegenomen.
Om over na te denken voor jouw praktijk: welke verdienmodellen of inkomensstromen kun je naast jouw diensten opzetten?
Les 4: Processen automatiseren
Ik besefte me dat ik veel basishandelingen steeds opnieuw doe. Zo stuur ik bijvoorbeeld iedereen die start met een traject een voorbereidende vragenlijst. Duurt niet zolang, maar toch zit het in je hoofd en moet je het wel doen. Uiteindelijk kosten al die kleine dingen nog best veel tijd. Het dwingt me nu om te onderzoeken hoe ik mijn processen beter kan optimaliseren, waardoor ik die repeterende dingen niet meer hoef te doen.
Iets anders dat me veel rust geeft is mijn online agenda. Ik vond dat altijd overbodig en wilde graag zelf controle over mijn agenda. Tot het te druk werd en het me eigenlijk onnodig veel mailtjes op en neer kostte. “Regel dan dat mensen het online kunnen inplannen.”. Eerst voelde ik ergens weerstand, maar ik wilde wel proberen wat het voor me zou doen. Ik had nooit verwacht dat dat zo fijn zou zijn!
Om over na te denken voor jouw praktijk: welke dingen doe jij steeds opnieuw, en zou je misschien kunnen automatiseren?
Les 5: “ja” zeggen tegen wat is
Vanaf de zwangerschapstest was er toch regelmatig een stemmetje die zei “Ja maar wat nou als….”. Wat nou als ik ziek zou worden en niet meer kon werken. Wat als ik de baby zou verliezen…. Wat als ik zo moe zou worden dat ik het niet meer zou trekken. Wat als ik last zou krijgen van één of andere zwangerschapsdepressie. Wat als ik geen geld meer kon verdienen. Wat als…
Het voelde regelmatig als een soort gevecht in mezelf, terwijl ik er uiteindelijk helemaal geen invloed op zou hebben. Toen bedacht ik me… wat nou als ik “ja” zeg tegen alles wat er is? Dat ik gewoon meebeweeg? Dat is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar toch is het een soort rode draad voor me geweest de afgelopen maanden. Lukt het niet? Dan niet… Het is een gedachte die me nog steeds bezig houdt: wat als de laatste weken zwaar worden? Wat als mijn buik straks letterlijk in de weg zit waardoor ik niet meer kan werken? Wat als ik eerder met verlof moet, maar de trajecten zijn nog niet klaar? Wat als ik ga bevallen, maar iemand heeft nog hulp nodig?
Maar… tot nu toe is dat allemaal niet gebeurt…. En als dat wel het geval is, dan ga ik me er gewoon aan over proberen te geven en meebewegen. Dat is een les die ik maar beter vroeg kan leren, want als er eenmaal een baby is ben je volgensmij zo’n beetje ALTIJD aan het meebewegen. Als je dit leest en je hebt al kinderen, dan weet jij dat waarschijnlijk beter dan ik :).
Om te onderzoeken voor jouw praktijk: hoe kun je meer meebewegen in je praktijk? Ik zie dit interne gevecht vaak als marketingacties op de korte termijn niet voldoende opleveren. Ze willen graag controle, maar wat ze ook doen, dat lijkt niet te lukken. De uitnodiging is wat mij betreft dan altijd om weer naar binnen te gaan en de zachtheid terug te zoeken in jezelf.
Les 6: denken op de lange termijn
Gedurende de zwangerschap heb ik soort van 4 periodes:
September – december 2021: zwanger, maar alles kan gewoon doorlopen
Januari – april: afronden, plan opstellen voor tijdens mijn verlof en voorbereiden
April – augustus: bevallen & babytijd. Mijn bedrijf loopt door op een laag pitje, maar zoveel mogelijk zonder mij.
September en daarna: ondernemen met een baby
Voor al die verschillende fases zijn andere dingen nodig, en het nodigt me uit om daar nu al over na te denken. Ook voor september en daarna. Het plan voor de lange termijn gaat veel dieper dan het korte termijn plan: Hoe wil ik mijn bedrijf vormgeven? Waar word ik echt blij van? Hoe past mijn werk in mijn leven, als ik straks een kindje heb? Hoe zorg ik voor voldoende tijd voor ons gezin en voor mezelf? Hoe zorg ik voor genoeg inkomen en wat wil ik eigenlijk verdienen?
De keuzes die ik nu maak, mogen als het ware een voorbereiding zijn op de periode die straks komt. Dat is trouwens best een hele zoektocht :).
Om te onderzoeken voor je praktijk: waar wil je naartoe werken met je praktijk op de meer lange termijn?
Les 7: “nee” zeggen is ook oké
Ik ben soms best een pleaser. Ik wil graag “ja” zeggen tegen iedereen en alle coaches en therapeuten die op mijn pad komen helpen. Ik vond het ook altijd mijn “plicht” om dat te doen. Maar…. Ondertussen kan dat letterlijk niet meer, omdat ik er straks een aantal maanden uit ben en mijn agenda vol zit. Daarnaast begin ik steeds meer te voelen dat ik ook niet iedereen meer wil helpen. Ik kan het vaak best, maar soms kost het ook veel van mij. Teveel.
Ik heb de afgelopen jaren best vaak een kennismakingsgesprek gehad met mensen en vervolgens “ja” gezegd, terwijl iets in mijn buik “nee” zei, ook al wist ik vaak nog niet wat dat precies was. Uiteindelijk bleek vaak dat we geen klik hadden, dat diegene geen ruimte had om er echt voor te gaan en dat ik dan zelf maar extra hard ging werken, of dat er iets anders was waardoor het nog niet het goede moment was.
Mijn onderbuikgevoel was eigenlijk altijd goed.
Om te onderzoeken voor je praktijk: waar zeg je nu nog “ja” tegen, waar je beter “nee” tegen zou kunnen zeggen? En hoe merk je dat aan je eigen lichaam?
En als laatste… hoe ervaar ik de zwangerschap in combinatie met het ondernemerschap
Eerlijk… Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet soms jaloers ben op iemand in loondienst, die straks gewoon de deur achter zich dicht trekt en met verlof gaat (en dan gewoon doorbetaald krijgt). Mijn bedrijf, mijn inkomsten, mijn verantwoordelijkheid. Dat voelt soms best zwaar. Ik zag ergens in een zwangerschapsgroep staan dat iemand niet lekker was en toen reageerde iemand anders met “dan meld je je toch gewoon ziek? Goed voor jezelf zorgen hoor.”. Ik ben niet verzekerd voor arbeidsongeschiktheid via een verzekering (ik zit wel bij SharePeople, aanrader!), dus in mijn geval zou dat niet kunnen. Je krijgt gelukkig wel een Zelfstandige-en-Zwanger uitkering. Dat is een fijne basis!
Tegelijk voelt het ook fijn en licht, aangezien ik alles helemaal zelf kan indelen. Ik heb een buffer, dus ik maak me niet druk, maar het houdt me wel dagelijks bezig.
Ik voel me blij en vooral dankbaar dat de hele zwangerschap tot nu toe goed loopt. Ik voel me goed, met de baby gaat alles goed en dat betekent dus ook dat ik door kan werken. Dat geeft me wel rust. Tegelijk zorgt het dus voor veel nadenkwerk en voorbereiding, wat me ook wel voor een uitdaging stelt. Ik heb echt wat hobbels moeten nemen in mezelf en overtuigingen moeten tackelen, en de tijd tikt door en vliegt voorbij.
Colours of Happiness 3.0 dus eigenlijk. Weer een nieuw level. Als ik niet zwanger was geweest, had ik waarschijnlijk nog wat langer in mijn “veilige cocon” gebleven en had ik lang niet zover gestaan als ik nu sta. Daar ben ik dus trots op.
Dankjewel als je helemaal tot hier gelezen hebt en een hele fijne dag gewenst! 🙂
0 Reacties