[Persoonlijk] Kwetsbaarheid, keuzes en andere woorden met een K

Eind 2019 zei ik tegen mijn vriend “2020 kan bijna niet beter worden dan 2019. Mijn bedrijf loopt goed, jij bent er, ik heb Toes gekocht, iedereen is gezond… Ik heb eigenlijk alles!”.

“Dat is voor mij een teken dat er een bom gaat barsten.” zei hij toen.

“Ach welnee joh.” antwoordde ik.

Mijn 2020 begon echter slecht… Nog slechter dan ik ooit verwacht had.

Mijn vader zat al een tijdje niet lekker in zijn vel. Veel hoofdpijn. Soms vergat hij wat. Soms pakte hij een stoepje mee in de auto. Veel moe. Vast een burn-out. Hij heeft de afgelopen jaren behoorlijk wat uitdagingen gehad. Toch maar even naar de huisarts. Hij was al eerder geweest een tijdje geleden. Nu toch maar naar het ziekenhuis voor een scan. Dat wat ik altijd alleen bij anderen zag, gebeurde nu bij ons, in ons gezin: mijn vader had kanker. Een hersentumor.

We gingen de molen in en gelukkig werd alles snel in werking gezet. Hij mocht nog thuisblijven. Opeens besefte ik me dat ik geen tijd meer had: dit was onze tijd. We hebben een geweldig leuk weekend gehad en genoten van de kleine dingen. We gingen op een langzamer tempo, en hij kon niet alles meer, maar dat maakte niet uit. Totdat…. Hij viel. Opname in het ziekenhuis. Ontzettend veel pijn. Veel hoofdpijn. Ik zag mijn vader langzaam slechter worden. Hij kon niet meer uit bed. Had zelfs moeite om zich om te draaien. In een paar dagen stond onze hele wereld op zijn kop.

Ik dacht altijd “als ik maar goed voor mezelf zorg, dan krijg ik geen burn-out en kan mijn bedrijf stabiel doordraaien.” Ik had er geen rekening mee gehouden dat mijn bedrijf stil zou staan als er iets zou gebeuren met iemand die me dierbaar was.

Kortom: mijn bedrijf ook op zijn gat.

Gelukkig is iedereen super lief en heeft iedereen geduld, maar uiteindelijk snap ik ook wel: de coaches en therapeuten waarmee ik werk zijn ook ondernemers. Hun onderneming moet ook doordraaien.

De afgelopen week was roerig. Bijna 24/7 in het ziekenhuis om bij papa te zijn. Veel emoties. Veel praktisch geregel. Mijn ouders hebben immers ook een eigen restaurant die door moest draaien. Vrijdag het verlossende woord. Mijn vader kon geopereerd worden. Hij wil hiervoor gaan. Hij heeft nu zwaardere pijnstillers en dus minder pijn. In het ziekenhuis zijn ze lief voor hem en helpen ze hem overal mee. Ik besef me: het proces is pas net begonnen.

In deze mail wil ik graag een aantal inzichten met je delen van de afgelopen dagen:

– Je bedrijf is kwetsbaar!
De meeste coaches en therapeuten waarmee ik werk, werken 1-op-1. Als jij niet meer kunt werken, om wat voor reden dan ook, dan ligt je praktijk dus op zijn gat en heb je geen inkomen… Ik snap dat je wellicht niemand hebt die jouw coaching en therapie kan overnemen, maar het is wel interessant om na te denken over een team: misschien kan je boekhouding doorlopen als je werkt met een boekhouder, of wellicht kan een VA of marketingcoach zorgen dat je marketing blijft doorlopen. Misschien kan een collega tijdelijk je klanten overnemen en krijg je dan commissie? Allemaal dingen om NU over na te denken. Straks is het namelijk te laat. Een andere optie is ook om na te denken over passief inkomen. Dat kan het verhuren van je praktijkruimte zijn, of het verkopen van een online training. Al is het maar een ebook wat je kunt verkopen. Kijk of je kunt bouwen aan iets waar je niet zelf ter plekke voor aanwezig kunt zijn. Je bouwt hiermee aan je toekomst.

Ik heb gelukkig iemand die me helpt met de marketing en waar ik taken aan kan overdragen, maar besef me ook dat ik helemaal niet vervangbaar ben op dit moment en dat ik ook nog geen passief inkomen heb. Werk aan de winkel dus!

Zorg ook voor een potje, al is dat lastig. Daarnaast zijn er veel goede opties voor arbeidsongeschiktheid die niet persé een rib uit je lijf zijn. Zo zit ik zelf bij SharePeople.

– Je hebt maar één keer tijd.
Tijd is belangrijk in je praktijk. In ieder geval wel in mijn bedrijf. Tijd is letterlijk geld. Ik had twee keuzes: werken of naar mijn vader. Vorige week zat ik bijna de hele dag bij mijn vader en moest er van alles geregeld worden. Toen dacht ik helemaal niet eens aan mijn bedrijf. Deze week is het redelijk stabiel en krijgt hij 24/7 hulp en is er ruimte om weer een beetje te werken. Ook emotioneel is dat wel ok. Ik geniet er oprecht van! Ik vind het heerlijk om te kunnen werken. “Vroeger” had ik nog wel eens wat te zeiken, maar nu voel ik hoe fijn het is om te kunnen werken en hoe gezegend ik ben.

Maaaar…. Je hebt maar één keer tijd! Maar een keer tijd om te werken, maar een keer tijd om leuke dingen te doen, maar een keer tijd om tijd door te brengen samen. En tijd is eindig. Je weet nooit hoeveel tijd je nog hebt. Daar ben ik nu wel achter. Denk eens voor jezelf na over waar je je tijd aan besteed! Als alles goed gaat, lijkt het allemaal zo normaal. Maar dit zet me wel even stil en laat me nadenken over hoe ik beter om kan gaan met mijn tijd en meer kan genieten van wat ik doe. Kijk dus ook hoe je zo efficiënt kan werken en wat je eigenlijk niks oplevert!

– Denk na over wat belangrijk voor je is
We zijn allemaal druk, druk, druk. Als alles gewoon goed gaat, word je opgeslokt door “het leven”, wat heel normaal is. Als ik eerlijk ben, heb ik maar al te vaak gedacht “zal ik met mijn vader samen eten? Ach, doe maar niet, ik moet nog even dit en dit doen voor een klant.”. Nu besef ik me dat mijn prioriteiten meer gericht waren op de korte termijn, en niet op de lange termijn. Ik kon niet uitzoomen en echt nadenken over wat voor mij belangrijk was. Nu, als ik een tweede kans krijg, zou ik het anders doen…. Het blijft een worsteling, dat wel. Want je hebt maar één keer tijd, maar tegelijk heb je ook “het leven” waarin nou eenmaal van alles “moet”.

Hoe nu verder? Vraag je je misschien af. Ik ga nu in ieder geval voor balans. Veel tijd met papa, maar ook langzaam mijn bedrijf weer oppakken. Dingen uitbesteden die ik kan uitbesteden. Daarnaast minder lummelen, en meer efficiënt werken, zodat er meer tijd over blijft.

Mijn vader krijgt een operatie. Ik geloof oprecht in wonderen, dus ik ga ervoor dat hij er goed uitkomt en dat zijn kwaliteit van leven dan goed is (wat dat dan ook betekent….) Alles wat altijd vanzelfsprekend geweest is (waaronder zelf lopen), is voor mijn vader nu opeens niet meer vanzelfsprekend. Hij heeft er hulp bij nodig. Met begeleiding naar de wc lopen is een hele prestatie en vieren we. Dat is behoorlijk confronterend… Natuurlijk vooral voor hem, maar ook voor ons allemaal.

Ik heb lang getwijfeld of ik deze mail zou sturen. Toch voelt het goed om dit te sturen. Ik deel graag met jullie wat ik tegenkom in het ondernemerschap. En dit is helaas wat ik nu tegenkom… Met mij gaat het verder wel ok. Ik kan niet veel meer doen dan zoveel mogelijk “nu” te leven. De ene keer wil ik “nu” huilen en helemaal niks, de andere keer wil ik “nu” werken.

Wat ik nog graag tegen je wil zeggen: Wees trots op wat je doet! Het ondernemerschap lijkt een feestje, maar dat is het zeker niet altijd. Ik weet als de beste dat je ALTIJD hobbels tegenkomt. Er is er maar één die daar iets mee moet, en dat ben jij. Het is immers jouw bedrijf. We zijn vaak zo hard tegen onszelf. Dit moet nog, en dit en dit en dit. Maar eigenlijk doe je het al heel goed!

Geniet van de kleine dingetjes. Dat is alles wat je hebt!