Teleurstelling

Het was ongeveer 2 jaar geleden. Ik zat er helemaal klaar voor. De paarden waren klaar en stonden rustig in de bak te snuffelen aan alle pionnen, knuffels en het andere materiaal. Er stond thee en koffie op tafel en koekjes. Ik had readers geprint. Mijn collega Katja was er om me te helpen. We zaten klaar voor de Marketing Inspiratie Workshop bij de Paarden, een gratis middagworkshop bij de paarden.

Ik had een briljant idee, al zeg ik het zelf. Ik gaf een gratis workshop voor coaches en therapeuten, en wilde vanuit daar mijn programma verkopen voor meerdere trainingsdagen bij de paarden. Uiteraard voor wie het goed voelde.

Ik moet eerlijk toegeven – de marketing ging stroef. Ik kreeg maar moeilijk aanmeldingen. Terwijl het gratis was! Ik had ervoor geadverteerd, en het kostte me maar liefst €25 euro per aanmelding. Voor een gratis middag! Ik had plek voor 4 mensen. Een had zich aangemeld, en meldde zich af toen ik de laatste bevestigingsmail stuurde. “Oh, sorry, maar ik kan komen overmorgen. Mijn man moet onverwachts werken en ik let op de kinderen.”. Nog een plek vrij dus. Nog maar een keer de advertentie aan. Toch een groepje bij elkaar.

Naast de advertentiekosten had ik ook locatiekosten voor €100 ongeveer. Ik herinner het me niet meer precies. Nog wat boodschappen en ik was €250 euro verder. Het was vast voor het goede doel, toch?

We hadden een fantastische middag, al zeg ik het zelf. Iedereen vond het werken met de paarden fantastisch en had belangrijke inzichten. Aan het einde stuntelde ik mijn aanbod. Het was een programma van rond de €1200 euro. Daar zat dan ook 1-op-1 coaching bij en zelfs advertenties op maat.

Moraal van het verhaal: ik verkocht niks.

“Was leuk hoor vanmiddag, dankjewel, misschien kom ik hier later nog op terug.”
“Ja inderdaad, ik heb er echt van genoten. Paarden zijn zulke mooie dieren. Oh, en je programma is misschien voor later.”
“Ja, voor mij ook.”

Ik was behoorlijk gefrustreerd. Een paar weken later gaf ik de workshop nog een keer. Ik was gewend om altijd twee data te prikken. Ook hierbij weer hetzelfde: niemand kocht iets.

Nu, meer dan 2 jaar later, zie ik heel goed wat er toen gebeurde.
1. Het was een gratis workshop, maar mensen moesten er best ver voor rijden en een hele middag voor vrijmaken. Dat maakte het best tot een hoge drempel.
2. Iedereen die kwam, was nog helemaal niet klaar om echt serieus te gaan voor zijn bedrijf. Van de 4 zaten er twee nog in loondienst en hadden alleen nog maar een idee. De andere 2 hadden al een praktijk, maar stonden nog aan het begin.
3. Het werken met de paarden was voor sommigen fantastisch, en anderen haakten er juist op af. Dit maakte de doelgroep kleiner
4. Ik heb koud geadverteerd. Ik bereikte mensen die mij nog niet kenden. Ik had toen nog geen mailinglist en nog niet echt een fanbase. Ik had wel veel 1-op-1 klanten, maar die zaten helemaal goed in dat traject en hoefden dus niet naar mijn workshop te komen.
5. Er was nog iemand niet klaar…. En dat was ik. Ik was helemaal niet klaar om dat vervolgprogramma te geven. Ik stond er niet stevig genoeg voor. Ik durfde niet. Ik was ergens bang dat ik niet genoeg waarde kon leveren. Ik vond de prijs te hoog… Ik wist eigenlijk ook niet waarom ze voor dat programma moesten kiezen in plaats van voor een 1-op-1 traject.
6. Ik had veel te weinig mensen bereikt om ook maar iets te verkopen. Er zaten 8, misschien 10 mensen in mijn groepje. Het is eigenlijk een wonder als je daar een groep uit kunt vullen voor zo’n programma. Ik had simpelweg te weinig aantallen en geen andere strategie. Ik durfde ook niet om er nog meer advertentietegoed in te steken om meerdere groepen te vullen. Dat voelde toch als een behoorlijke investering. Ik wist eigenlijk ook niet echt goed wat er nodig was.

Al met al… het ging niet echt soepel allemaal.

Ik had twee opties:
1. Een avond balen op de bank, en STOPPEN.
2. Een avond balen op de bank, en DOORGAAN.

Waar denk je dat ik voor gekozen heb?

Doorgaan natuurlijk, anders had je deze mail niet gekregen :).

Het grappige is dat een van de mensen die toen – 2 jaar geleden dus – die workshop bijwoonde, nu wel deelneemt aan de community. Het heeft dus blijkbaar 2 jaar geduurd voor ze er klaar voor was.

Teleurstelling. Daar wilde ik het met je over hebben. Lekkere korte intro weer :).

Wat ik met je wil delen is simpel:
Je komt dagelijks teleurstellingen tegen als je ondernemer bent.

Dat kan maar alvast duidelijk zijn.

Klanten waar je veel tijd in gestoken hebt, maar die afzeggen of overstappen naar een collega. No shows. Technische hobbels. Iets waar je veel tijd in gestoken hebt, maar wat niet blijkt te “werken”. Systemen die niet werken. Onaardige reacties. Samenwerkingen die niet werken. Mensen die dichtbij je staan die niet achter je praktijk staan. Mensen die niet betalen. C*rona…..

Het komt in groot en klein formaat. Dat hoef ik je vast niet uit te leggen.

Je hebt dan twee opties: stoppen of doorgaan. Meer is er niet. Het is allebei ok! Kom je er halverwege je reis achter dat een baan in loondienst toch beter past? Dan geef ik je groot gelijk. Het ondernemerschap lijkt soms zo fantastisch, maar in werkelijkheid is het een reis van vallen en opstaan. Je komt jezelf continu tegen. Ik vind dat persoonlijk soms echt vermoeiend, maar tegelijk ook fantastisch. Het zorgt ervoor dat ik steviger sta dan ooit en dat ik mezelf behoorlijk goed heb leren kennen.

Kortom: bereid je voor op teleurstellingen!

Niet alleen teleurstellingen natuurlijk. Ook heel veel mooie momenten, successen en lessen. Maar soms voelen de teleurstellingen even vele male zwaarder dan die successen.

De beste ondernemer? Misschien wel de persoon die het beste tegen “shit” kan en goed problemen kan oplossen en kan ombuigen.

Een aantal vragen voor je:
– Welke situaties heb jij ervaren als een teleurstelling en wat voor impact hebben die op je gehad?
– Welke dingen stel je op dit moment uit, omdat je bang bent voor teleurstellingen?
– Hoe ga je nu om met teleurstellingen? En hoe zou je ermee willen omgaan?

Soms helpt het om de emotie uit je bedrijf te halen. Om letterlijk afstand te nemen. Soms zijn beslissingen nou eenmaal zakelijk. Dit vind ik zelf nog steeds moeilijk.

Vooral wil ik je uitnodigen om zacht te zijn naar jezelf. Een avondje balen (misschien met een zak chips of chocolade). En dan die power in jezelf weer vinden om door te gaan! De lessen eruit halen, en vol power weer terugkomen en opnieuw proberen. De verantwoordelijkheid nemen en besluiten om van het volgende een succes te maken.

Niet altijd makkelijk, maar you can do it!!!

Als baby sta je ook niet opeens op en kun je perfect lopen. Vallen en opstaan. Gun dat jezelf ook! Bouwen aan je praktijk kost tijd, liefde en energie en betekent vooral veel uitproberen.