Baby vs ondernemen: het wordt beter

Ik weet het nog goed toen ik zwanger was: iedereen vertelde me dat je de eerste periode nergens tijd voor zou hebben. Geen tijd om te douchen, geen tijd om te eten, geen tijd om naar de wc te gaan, geen tijd voor … (vul zelf maar in…).

Maar ik dacht “nee hoor, bij mij gaat dat anders, ik heb daar best nog wel tijd voor.”

De waarheid is dat ik echt geen idee had wat me stond te wachten en dat het inderdaad precies was zoals ze hadden gezegd: ik had nergens tijd voor en was alleen maar bezig met voeden, poepluiers verschonen, een poging tot slapen, voeden, poepluiers verschonen, etc etc.

Toen ik bevallen was, en tegen iedereen vertelde dat “ik het ook wel pittig vond” zei iedereen tegen me “ja, het is ook zwaar hoor, maar het wordt beter.”. Op dat moment had ik geen idee wat “het wordt beter” betekende en zag ik het – als ik eerlijk ben – somber in.

Zou dit mijn nieuwe leven zijn? Had ik ooit nog tijd om te ondernemen, om iets voor mezelf te doen? Zou ik ooit nog de behoefte voelen om make-up op te doen en oorbellen te dragen en om dus niet langer als een slons door het huis te lopen? Zou ik ooit mijn mailachterstand nog kunnen wegwerken? Kon ik nog wel groeien met mijn bedrijf? Kon ik überhaupt nog wel geld verdienen…

Ik vroeg het me allemaal ernstig af… De baby slokte al mijn tijd en energie op.

Ondertussen is Luca alweer meer dan 3 maanden oud. Hij is het schattigste kind op de wereld (uiteraaaaard!). En het is echt waar wat ze zeiden (alweer): het is echt beter.

Hij huilt minder, lacht meer, groeit snel, slaapt langer door, plast niet meer in de lucht (lees: over mijn jurk heen) als we zijn luier verschonen…. Waar ik hem eerst nog wel eens het behang wilde plakken en graag mijn “oude leven” terug wilde, zou ik hem nu niet meer willen missen (alhoewel het nog steeds fijn is als hij naar de oppas is soms, zeker als we zo’n dag hebben dat hij absoluut niet wil slapen overdag…. Waarom zou je ook. Slapen is voor watjes.).

Ik weet nog dat ik, ondertussen alweer bijna 7 jaar geleden, koos voor het ondernemerschap, toen nog naast mijn baan. Ook toen had ik geen idee wat me te wachten stond en voelde alles als een grote berg. Ik keek naar anderen die het al voor elkaar hadden, maar wat zij hadden, dat was vast anders.

Administratie? Dat moest wel verschrikkelijk ingewikkeld zijn.
Klanten werven voor mezelf? Geen idee hoe.
Mezelf laten zien online? Wat zou de wereld daar wel niet van denken?
Groepen vullen en workshops geven? Dat zou ik nooit durven.
Fulltime leven van mijn bedrijf? Misschien ooit, maar voorlopig nog niet.

En toen kwam daar mijn eerste klant, mijn tweede, mijn derde… en nu ben ik ondertussen al bijna 7 jaar verder en ook alweer 5 jaar daarvan fulltime ondernemer.

Ik hoor dit ook van de coaches en therapeuten die bij mij komen. Het lijkt soms zoooo ver weg als je net begint. Het ondernemerschap kan soms als een grote berg aanvoelen.

Starten met social media? Hoe dan?
Die website eindelijk in de lucht? Wat moet daar dan op?
De eerste klanten binnen halen? Zitten mensen wel echt op je diensten te wachten?
Je bedrijf AVG en WKKGZ-proof maken? Wat een gedoe!
Meerdere coachsessies op een dag geven? Is dat niet vermoeiend?
Je baan opzeggen? Zou het ooit zo druk worden in de praktijk?

Ondertussen weet ik: je groeit erin…. Het gaat stapje voor stapje. Soms zijn de stapjes zo klein, dat ze zelfs nutteloos voelen. Maar uiteindelijk zijn het al die stapjes (al die poepluiers, flesjes, knuffels, wandelmomenten, in-slaap-sus-uren in mijn geval) die ervoor zorgen dat je bedrijf (of je baby) groeit.

Het kan niet allemaal in één dag. Dat hoeft ook niet. Nog nooit een instagram reel gemaakt (ik ook nog niet bepaald veel.. je hebt niet persé reels nodig om cliënten te krijgen ;))? Oefen het. Nog nooit een video opgenomen? Oefen het. Onzeker over je websiteteksten? Vraag om hulp en pas je teksten aan. Geen idee hoe je een flyer maakt in Canva? Kies een voorbeeldformat en begin gewoon. Bang om je tarief te vragen? Doe het toch, of geef korting. Bang om mensen een traject te verkopen? Start met een losse sessie en vraag of ze terug willen komen. Bang dat je je geld hebt weggegooid in een advertentie omdat het niks oplevert? Vraag om hulp en geef het nog een kans. Sta je op een markt met een kraam en levert het geen klanten op? Misschien komen ze niet nu, maar later. Vraagt iemand op een verjaardag wat je precies doet met je “bedrijfje” en sla je dicht? Volgende keer beter.

Het is oprecht moeilijk om de moed niet te verliezen, als je je praktijk wil laten groeien. Zeker als je eigenlijk geen geduld hebt ;).

Eerlijk gezegd zakt de moed me nog steeds wel eens in de schoenen, als ik slecht heb geslapen en als Luca een jengel-dag heeft (die heeft hij regelmatig, helaas. En lang leve de sprongetjes). Dan denk ik soms dat het nooit beter gaat worden. Maar ondertussen weet ik dat hij – en wij als ouders dus ook – met sprongen vooruit gaat en dat het er allemaal bij hoort.

Je bedrijf mag zo snel en zo langzaam groeien als je maar wil. Het is jouw bedrijf, jouw kindje.

Maaar… het wordt beter!

Als je je eerste cliënten hebt, gaan zij doorverwijzen.
Als je je eerste berichten hebt gemaakt voor op social media, wordt het makkelijker en groeit je bereik.
Als je een aantal keer je tarief hebt genoemd, en mensen komen nog steeds langs, wordt dit tarief normaal en ga je waarschijnlijk zelfs een keer omhoog.
Als je een dag minder kunt gaan werken in loondienst omdat je praktijk drukker wordt, lijkt fulltime ondernemen opeens niet meer zover weg.
Als je je boekhouding bij houdt en een goed boekhoudprogramma kiest, is die btw aangifte opeens een makkie.

Ik wilde deze mail al heel lang schrijven, maar… geen tijd. Toen ik met zwangerschapsverlof ging, dacht ik – echt waar – dat ik drie maanden vakantie zou hebben. Ik zou boeken lezen, een Google Adwords cursus volgen, eindeloos veel series kijken en iedere dag wandelen met mijn paard Toes.
Want…. Wat deed je anders in die verlofperiode? Tja… Ondertussen weet ik wel beter ;).

Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk had ik vooral te accepteren dat het precies gaat zoals het gaat, ook al heb ik het soms anders in mijn hoofd. Dat het zeker vooruit gaat, maar niet zo snel als ik wil.

Als je tot hier hebt gelezen, nodig ik je uit om naar je eigen praktijk te kijken:
–       Welke verwachtingen had je, die misschien onrealistisch waren?
–       Wat is er juist heel goed gegaan en heeft je wellicht verrast?
–       Wat zou je graag willen voor de komende maanden? Wat voelt hierin als realistisch?
–       Wat kan ervoor zorgen dat je de moed verliest?
–       En wat heb je dan nodig om weer door te gaan?

Zie hieronder een aantal foto’s van Luca. Het is een heerlijk ventje die super snel de wereld aan het ontdekken is! Hij wil sneller, dan dat hij kan (dat herken ik niet…).

Ik wens je een hele fijne dag toe!