In het ondernemerschap kom ik mezelf tegen, iedere dag weer. Een van de hardnekkige belemmerende overtuigingen, is dat ik bang ben dat ik het niet GOED doe. Een jaar geleden was het stemmetje in mijn hoofd behoorlijk vaak aanwezig. Ik was bang dat mijn klanten weg zouden lopen. Bang dat ze me een profiteur zouden vinden. Bang dat ik ze niet goed genoeg kon helpen. Bang dat ze misschien boos op me zouden worden. Bang dat ik niet genoeg geef. Er zaten nog behoorlijk wat angsten rondom dat thema. En soms nog steeds.
Het resultaat? Ik werkte altijd. ‘s ochtends vroeg, de hele dag, ‘s avonds, in het weekend. Er was altijd nog genoeg te doen. Ik ben een echte people pleaser. Ik wil graag helpen. Ik voelde behoorlijk wat weerstand, want ik had te weinig tijd voor mezelf. Ik draaide mijn bedrijf op wilskracht. Het zorgde er ook voor dat ik er soms niet zoveel meer aan vond. Ik werkte dan vooral omdat het “moest” en om aardig gevonden te worden.
Ik hield mijn onderneming in leven vanuit overleving. Ik ging extra hard lopen om maar niet te falen.
Rust nemen was niet mijn sterkste punt. Kiezen wat ik zelf graag wilde, ook niet. Als ik rust nam, voelde ik me schuldig. Er moest nog zoveel en “die ene klant was al zolang aan het wachten”. Mijn lichaam was in zijn totaliteit geprogrammeerd op doorgaan. Mijn mindset hield dat in stand.
Dingen kosten eigenlijk altijd meer tijd dan ik van te voren inschat. Ik kwam dus nooit echt uit met mijn uren. Dit zorgde voor nog meer stress. Mijn lat lag hoog. In loondienst krijg je 40 uur betaald. Dan moet dat als ondernemer toch ook lukken? 40 declarabele uren…. Dat kan natuurlijk niet. Maarja, wist ik veel :). Aan het eind van de dag voelde het eigenlijk altijd alsof ik gefaald had. Het was nooit genoeg.
Ik was altijd aan het werk, maar ik had eigenlijk geen structuur in mijn week. Wie kwam eerst? Wie daarna? Voor mijn gevoel waren altijd alle vragen urgent! En dus zette ik regelmatig mijn vrije avond opzij voor “urgente vragen” (die helemaal niet zo urgent zijn). Ik had altijd TE WEINIG TIJD.
Sinds een tijdje heb ik een realistische planning gemaakt. Ik weet van te voren precies welke dagen ik voor welke klanten aan de gang ga. Vaste opdrachten staan op vaste tijden, losse opdrachten in een ander kleurtje op dagen die overblijven. Ik vind het ontzettend lastig om me hieraan te houden maar tegelijk geeft het me heel veel rust. Ik heb mijn verwachtingen bijgesteld. Ik weet nu ook dat er gewoon heel wat uren nou eenmaal niet declarabel kunnen zijn. En ja – ondanks wat heel veel business coaches aanraden, werk ik vaak nog uurtje factuurtje en 1-op-1. Ik vind het fijn om met mensen aan hun eigen persoonlijke plan te werken. Programma’s zijn wel in de maak.
Mijn innerlijke criticus was altijd aanwezig. Ik deed nooit genoeg. De resultaten die ik behaalde voor mijn klanten waren nooit goed genoeg. Mijn tijd besteedde ik nooit effectief genoeg. Als ik rust nam, was het ook al niet goed. Kortom: het was toch nooit goed genoeg. Frustrerend en ook doodvermoeiend. Ik had helemaal geen lol meer in waar ik mee bezig was. De innerlijke criticus probeert me te beschermen. Daar ben ik me bewust van. Ik deed alles om maar niet afgewezen te worden.
Dit is toch wel een beetje mijn levensthema… Waar anderen wellicht makkelijk kunnen uitstellen, pak ik aan en zet ik door. En ik push mezelf verder. En dat heeft me zeker gebracht waar ik nu sta. En daar ben ik trots op. En tegelijk heeft het me veel gekost.
Ik voelde altijd de strijd. Ik wilde rust, tijd voor mezelf. Maar tegelijk wilde ik werken, groeien, mijn klanten helpen. Ik was altijd in conflict.
Ik schrijf deze blog op mijn vrije zondag. Omdat ik daar zin in heb. Omdat ik het leuk vind om aan mijn bedrijf te werken. Maar vandaag is een luie dag. En tegenwoordig kan ik er wél van genieten. De afgelopen maanden heb ik voor het eerst het gevoel dat ik weer kan genieten van niks doen.
Ik ben nu in totaal al een jaar bij de paarden aan mezelf aan het werken. Eerst in therapie, toen omdat ik met de opleiding ben gestart. Het werken met de paarden heeft me zoveel geleerd over mezelf. Het heeft me bewust gemaakt en inzicht gegeven in de patronen. Daarnaast ben ik aan de slag gegaan met het verwerken van trauma’s. Trauma’s ja… iedereen heeft ze. Groot en klein. En soms zijn het juist de “kleinere” gebeurtenissen die hardnekkig zorgden dat ik in patronen bleef hangen. Daarnaast heb ik mezelf een grote schop onder mijn kont gegeven. Ik moest maar gaan wennen aan tijd voor mezelf en rust, ook al was het onwennig. Het resultaat? Ik weet beter wat ik wel en niet wil. En ik heb meer rust in mijn lijf, omdat trauma’s verwerkt zijn en mijn lichaam niet steeds in de overlevingsstand schiet.
En doe ik het wel goed? Dat zinnetje komt niet zovaak meer voorbij. Het is natuurlijk ook een kwestie van meters maken, gewoon doen. En als mensen niet tevreden zijn, dan hoor ik het wel :). Soms komt hij nog wel… en dan onderzoek ik de oorzaak.
Wat ik met jou wil delen is dat het onwijs belangrijk is om aan jezelf te werken. Om overtuigingen aan te pakken. Om je bewust te worden van wat je tegenhoudt. In je onderneming zul je daar meer in gespiegeld worden dan ooit. En NEE – het is zeker niet makkelijk om daar doorheen te breken, maar wel heel belangrijk als je wil groeien met je praktijk.
Begin dit jaar stelde ik als doel om mezelf in het middelpunt van mijn eigen leven te zetten. En ik besef me nu, nu ik dit schrijf, dat dat eigenlijk best wel gelukt is.
Herken je dat je je vaak niet goed genoeg voelt? En heb je er echt last van? Probeer hier dan echt mee aan de slag te gaan. Benieuwd naar wat therapie en coaching met paarden voor je kan betekenen als ondernemer? Kijk dan hier voor een persoonlijk traject.
Liefs,
Ilaria